My first dutch song

Translation:

What have I done for countless hours, days and weeks and years

Without you

Just building castles out of sand, full dedication heart and tears

but now you

can hardly see the ruins of my castles out of sand

although they

were build with true devotion, one day they´ll meet their end

the ocean takes away all things

from its shore, and what stays are memerories

soon even memories of me are gone

but what stays in the Love that I have done

So I ask you please forgive me

That I was not ready jet

To love and give and be free

I was preparing but not in depth

And that my little world was so much more important then you

Oh I ask you please forgive me, I swear the next time I´ll improve

Maybe you have seen it on the beaches of our daily lives

Most everyone

Builds sandcastles in vain, with all their force, with beauty and wise

And when I

Fall apart just like the castles, everything goes on so nice,

as it has been

And now I see

My home is not outside of me

And visiting this planet, blue

Is teaching what my heart can do

And it shall grow to use this life, but if I don´t make it whats the prise?

So I ask you for forgivness

That I couldnot come closer to you

That I was fighting for what I possess

Instead of caring what you do

That my small, little world was so much more important then you

So I beg you to forgive me, I swear from now on I ll be true

Zandburchtenstrand

Wat heb ik al die jaren toch zonder jou gedaan
Ik bouwde, torenhoge zandkastelen, gaf er talloze dagen aan

je kunt nu, van al mijn kastelen, niet veel aanschouwen meer gaan
Hoewel zij, zo vlijtig opgebouwd zijn, blijven zij aan zee niet staan

De oceaan neemt alles mee, naar een verborgen oord-in-zee
Ook jij neemt mij nu spoedig mee, vergiffenis bid ik jou gedwee

'k was niet bereid tot delen, van meer tijd met jou
eerder ruzie maakte dan in jou verwijlen zou
Dat mijn kleine wereld, meer betekende dan jij
Daarom bid ik je: vergeef me, dit gebeurt niet meer bij mij

U zag het aan de stranden van onze levens misschien
Haast ieder, bouwt zandkastelen tevergeefs, met kracht en mooi om te zien.
Al val ik, als zo'n zandkasteel uitéén
dan draait het hier gewoon door, met alles en iedereen
't word evident, als thuis heb ik 't hier nooit gekend.
'k leefde hier, slechts uit behoud
Maar ruimte en tijd zijn mij te koud
Wil naar jou terug, zo graag , vergiffenis is wat ik vraag

'k was niet bereid tot delen, van meer tijd met jou
eerder ruzie maakte dan in jou verwijlen zou
Dat mijn kleine wereld, meer betekende dan jij
Daarom bid ik je: vergeef me, dit gebeurt niet meer bij mij
'k ben op het punt gekomen.
Ik had 't nooit geloofd: dat gebeurt mij ook.
Maar alles snellt in de stromen
niks kan mee als ik ga
dus ik laat alles staan.
En niemand kan mij helpen,
ook de liefsten niet, dat dot mij zo'n verdriet

'k was niet bereid tot delen, van meer tijd met jou
eerder ruzie maakte dan in jou verwijlen zou
Dat mijn kleine wereld, meer betekende dan jij
Drom bid ik je: vergeef me, dit gebeurt niet meer bij mij

Die wonderschone torens zie ik zó nog voor me staan
hoevelen, maken torenhoge burchten, met een ganse trots gedaan
toch zie ik, nu dat lege strand aan, alsof er nooit wat heeft gestaan
De avondzon die kleurt mij rood
Vol vertrouwen stap ik in je boot
Het vaartuig dat naar jou terug gaat
en Zandburchtstrand ver achterlaat

---